Na een bourgondische zonnetijd, vol lange avonden komt daar elk seizoen weer het onverbiddelijke moment dat voor de jongens van Achtmaal 2 de knop omgaat. Op dat moment worden achtergebleven dahlia’s van de weg geveegd, de laatste Corona’s genuttigd en de eerste scheenbeschermers uit de verpakking gehaald.
Vol passie gaat het vizier van deze liefhebbers van het spelletje vervolgens op het voetbal. Extra inzet blijft in deze tijd van het jaar niet onaangeroerd, eenieder die het heeft meegemaakt weet wat het is om zichzelf doelgericht en vol overgave in de Achtmaal 2-selectie te spelen. De extra inzet geldt zeker ook voor diegenen die zich reeds vroegtijdig willen verzekeren van een ticket voor de heroïsche boetepotviering na afloop van het seizoen.
Zo kwam het dat het team volledig fit aan de start van het seizoen verscheen. Het bleek op een memorabele eerste seizoenshelft uit te draaien.
Op een heerlijk nazomerse zondag rolde de bal voor het eerst. In Achtmaal ging men er lekker voor zitten; in de donkere dagen na het bloemencorso dient vertier tenslotte van andere zaken te komen. Tegen het gerenommeerde Oosterhout beleefde Achtmaal een beleefde start, maar was het naarmate de eerste en vooral de tweede helft vorderde vooral John Kustermans die aantoonde dat zijn kicksen het best uit het vet waren gekomen. Meer dan vijftig procent van de productie kwam op zijn naam en dit was meer dan voldoende voor de eerste zege, 7-1.
Gedane zaken bieden geen garantie voor de toekomst. Tel daarbij eveneens op dat Achtmaal dit weekend de overgang maakte van de eigen onbespoten, natuurlijke grasmat naar de Rijense kunststofvariant. Modderliefhebbers reppen op zulk soort momenten over de charme van het spel, schaafwonden en wat al niet meer. Een delicaat onderwerp van discussie. Toen de geitenwollen condoom werd ingewisseld voor een latexvariant klaagde niemand over de materiaalovergang van natuur naar kunststof. Dan de wedstrijd. Die barstte in al zijn hevigheid los, al dient gezegd te worden dat beide teams er geen hogeschoolvoetbal op nahielden. Spaarzaam hoogtepunt was Richard van Hooydonk die profiteerde van een uitglijder van de Rijen-doelman. Met deze actie tekende hij voor de 0-1, tevens de stand waarmee de rust werd genoten. Na rust leek Achtmaal vlot op rozen te zitten toen John Kustermans een rush zuiver afrondde en de 0-2 op het scorebord plaatste. Tien minuten voor tijd bleek niets echter minder waar en was het Rijen dat de aansluitingstreffer produceerde. Direct hierna volgde een royale mogelijkheid op de gelijkmaker, maar deze bleef onbenut. Linksback Kevin van Aert gebruikte de minuut na dit moment om aan de overkant van het veld aan alle onzekerheid een einde te maken; met de beproefde linker haalde hij hard en zuiver uit om daarmee de eindstand op 1-3 te bepalen.
Met het vertrouwen van twee overwinningen op zak wachtte het thuisduel tegen Dussense Boys. Al snel bleek dat de tegenstander de Bergsche Maas allerminst was overgestoken om er een zachtzinnig potje voetbal van te maken. Desalniettemin liet Achtmaal zich niet kennen en kwam het op voorsprong. Deze marge van één bleef lang intact, maar over de streep ging de zege zomaar niet. De opponent uit Dussen maakte de 1-1 die weldra voor nieuw elan in de wedstrijd zorgde. Dit elan deed Achtmaal goed en het ging op zoek naar een hernieuwde voorsprong. Ruim voor de zoemer vond het deze ook en de zo tot stand gekomen 2-1 betekende de derde driepunter op rij.
Hiermee was de zegereeks nog niet ten einde. In de eerstvolgende wedstrijd uit bij het Bredase Advendo trok Achtmaal opnieuw een marge van één over de streep. Allereerst was daar de vroege, doch onverwachte 0-1 voor het ploeterende Achtmaal. Naarmate de eerste helft vorderde en naarmate de thee was opgedronken leek Achtmaal de controle meer naar zich toe te trekken. Dat deze stelling de zaken iets te algemeen verwoord bleek al snel uit het feit dat Advendo een –betwiste– penalty kreeg na een Achtmaalse handsbal en de stand gelijk trok. De uitkomst is reeds verklapt, echter nog niet wie de gelukkige maker van de 1-2 werd. Herintredende spits Jeroen Elst leek hiervoor de uitgemaakte kandidaat, echter gaf hij zijn inzet voornamelijk de richting van de kantine en niet het doel mee. Richard van Hooydonk nam vervolgens de rol op zich en kopte, ten koste van een lichte nekfractuur, de eindstand en de drie punten binnen.
Een volgende uitwedstrijd, nu bij het Oosterhoutse TSC, beloofde opnieuw werk aan de winkel. Niet minder nadat TSC allerminst overrompeld bleek door de idolenstatus van onze jongens en zonder problemen binnen het kwartier uitliep naar 2-0. Volgens het spreekwoord horen zich op zo’n moment donkere wolken samen te pakken boven het sportpark. Echter, anticlimax, het bleef de gehele ochtend zonnig. Mogelijk was dit een inspiratie want nog voor de rust was het Jeroen Elst die, ditmaal wel, vlekkeloos de aansluitingstreffer binnensjoelde. De tweede helft bleef angstvallig lang zonder nieuwe doelpunten. Daartegenover stond dat de tweede helft niet zonder reprimandes van de scheidsrechter bleef, die moesten werken alles en iedereen ontgelden – meerdere waarnemers schijnen op bepaald moment een uitbrander van een minuut tegen de cornervlag te hebben geconstateerd. Dat terzijde, TSC lag op koers en Achtmaal worstelde met zichzelf. Eén man zag echter kans zich aan de worsteling te onttrekken en zorgde als een moderne Jean Valjean voor de ommekeer. Jefke Daems was de beste man aan Achtmaal-zijde en onderstreepte dit door na de 2-2 in de dying seconds ook nog de 2-3 op zijn naam te schrijven.
Met het volle pond uit de competitiestart toog Achtmaal naar medehoogvlieger JEKA. Dit team deed qua punten allerminst onder voor onze groenwitte brigade en de neutrale toeschouwer maakte zich dan ook op voor een spectaculair treffen. Vroege tegenvaller was toen Niels van Hooijdonk, groot geworden op de weidse graslanden van de Helstraat, na een lelijke val het Bredase kunstgras-strijdtoneel met een gebroken pols moest verlaten. Daags later ontving hij wel de bloemen vanuit Breda. Een mooie actie, waarbij uiteraard niets minder dan een welgemeende “bedankt voor die bloemen!” hoort. Dan de wedstrijd, die was er per slot van rekening ook nog. JEKA was beter en kwam verdiend op 1-0. Dit hield zo aan tot de rust. Na de thee kroop Achtmaal meer uit de schulp en men zag het initiatief beloond worden bij name van Richard van Hooydonk. Zijn hoog ingeschoten 1-1 leidde een periode van Achtmaals overwicht in. Naarstig zoekend naar de 1-2 was het echter een verdedigende onoplettendheid die de vrije doortocht verschafte aan de JEKA-spits. Deze wist daarmee wel raad en verzorgde droogjes de 2-1. Hierna wilde Achtmaal nog wel, maar de wedstrijd veranderde steeds meer in een dood paard dat enkel nog lelijker werd en zodoende werd de topper in Bredaas voordeel beslist.
Uit op revanche kwam ’s weeks later Dongen op bezoek. Achtmaal speelde geconcentreerd en liep per kwart van de wedstrijd een doelpunt uit. In het oog sprong de score van captain Siebe Geerts; onder gekreun van de bal verdween deze in het net. Bij een 4-0 voorsprong betekende een schoonheidsfoutje de 4-1, maar dat was het wel. Op deze solide vertoning volgde een reis naar Ulvenhout. Aldaar was behalve Achtmaal ook Sinterklaas op bezoek, maar deze hield de hand strak rond de zak. “Ga zelf maar werken voor die punten”, luidde het devies. Dat deed men dan ook en Achtmaal was beter, maar bepaald niet zorgvuldig. Dat het toch op 0-1 kwam was te danken aan een sublieme assist en dito doorkopbal van Jefke Daems. Met deze ruststand kon geleefd worden, zeker ook gezien enkele hectische UVV-corners die met man en macht verdedigd werden. In de tweede helft leek er niets aan de hand toen John Kustermans zichzelf lanceerde en de 0-2 afdrukte. De scheidsrechter leek deze zienswijze in eerste instantie te ondersteunen, ware het niet dat hij de grensrechter –die hands beweerde te hebben gezien– hierbij over het hoofd zag. Deze constatering leidde tot inkeer bij de leidsman en dus ging het feestje niet door. De ontstane situatie is het beste te vergelijken met een kind van zes dat na het zwemmen een softijsje in zijn handen krijgt, waarna het wordt afgepakt door Dik Trom die het vervolgens smakelijk op zou eten. Keer elf. Beteuterde gezichten of niet, de 0-1 voorsprong was nog immer daar en de wedstrijd ging voort. Achtmaal verdedigde zich tegen aandringend onheil maar was uiteindelijk kansloos op een fraai ingeschoten vrije trap. De onderkant van de lat maakte het markante geluidje en dat betekende de 1-1.
Na puntverlies volgt zeven dagen later als vanouds een kans op revanche. Thuis tegen Terheijden was Achtmaal bij de les, gaf het weinig weg en maakte het twee doelpunten. De conclusie daarvan stond op het scorebord: 2-0. Een volgende thuispartij liet het omgekeerde zien. Na tien minuten toonde het scorebord de alleszeggende cijfers in het voordeel van opponent OVV: 0-2. Enkel de spelers die aanvoerden dat zij nog een stuk biervilt van de avond ervoor in hun oog hadden zitten –en voor wie dit ook echt waar was– hadden een lichte vorm van excuus voor de op dat moment heersende tussenstand. Achtmaal raapte zichzelf gedurende de eerste periode langzaam bij elkaar en voltooide het tijdperk tot de rust. Teaminspirator Ronald Dictus toonde zich als altijd rustig, doch realistisch met de boodschap dat voor een beter resultaat uit een geheel ander vat zou moeten worden getapt. En wel ongelimiteerd, in tegenstelling tot de voorlopige productie van het lokale ‘Zundert’ trappistenbier. Dat sorteerde effect, binnen 25 minuten kwam Achtmaal langszij via inzetten van Michiel Matthijssen en John Kustermans. Ondanks enkele mogelijkheden in het restant van de wedstrijd bleef een derde Achtmaalse treffer en een ontsnapping aan een misère à la Houdini uit.
Het was december en dat is een feestmaand. John Kustermans voegde de daad bij het woord en maakte er pardoes vier in de thuiswedstrijd tegen TSC. Op het issue welk spulletje hij voor thuiswedstrijden tegen teams uit Oosterhout gebruikt rust inmiddels een taboe. Behalve de eerdergenoemde vier doelpunten viel er aan beide zijdes nog één extra en dus won Achtmaal met 5-1. Een week later speelde Achtmaal uit tegen de VV uit Oosterhout en deze lastige horde werd subtiel genomen. Internationale surprise Alex Luca viel deze wedstrijd in de smaak bij zowel de partijdige Achtmaal-supporter als neutrale supporter en tekende voor de helft van de score. Na 90 minuten voetbal gaf het scorebord aan dat het 0-2 stond en daarmee vond de scheidsrechter het welletjes.
Als slotakkoord voor de winterstop stond een heuse derby op het programma. De eerder uitgestelde confrontatie met de Moerse Boys beloofde bovendien een clash tussen de nummers twee en drie van de ranglijst. Evenals in de voorgaande uitwedstrijd hield Achtmaal de rijen gesloten en deelde het bij tijd en wijle een ferme stoot uit. Dit resulteerde in een knappe, degelijke 0-3 overwinning waarna onze mannen daags later met een gerust hart de kantinefrikadellen in konden wisselen voor de kerstkalkoen.
Dit verslag van de eerste seizoenshelft van Achtmaal 2 is inmiddels beland op Wordpagina drie. En dan te beseffen dat de verwerkte tekst nog niet half in de buurt van alle details rondom dit team komt. Weggelaten zijn onder andere verhalen over verkeerd opgepompte ballen, de beste tosti’s van de regio, oneerlijk verdeelde rondjes Schrobbelèr en duizenden zaken meer. Deze mooie groep gasten beleeft aan deze zaken vaak evenveel plezier als aan de stand op de ranglijst. Desalniettemin weet Achtmaal 2 zich bewust van het bezetten van plaats twee in de competitie, met daarbij één punt achterstand op de eveneens consequent presterende koploper JEKA. Genieten van de tweede competitiehelft hoeven deze jongens niet te leren; met z’n allen gaan voor het doortrekken van de ingezette lijn zal dit positieve gevoel allerminst minder maken. Of, zoals Theo Reitsma het zou verwoorden: “ja-aa, dit is een mooi stel hoor.”
